--- BEN SENSİZ YANGIN YERİ ----Seni öyle sevdim ki, yere göğe koymadım Kısa ömre doydum da, sevdana hiç doymadım. Sensizliğin zindanı, pençe pençe bitirdi Yeter artık demedim, içime kan oturdu. Feryat etti ardından, dağlar taşlar ağladı Hasretinden ateşler, yüreğimi dağladı. Seni andıkça dilim, kıyametim kopuyor, Çok geç anladım zalim, kalbim sana tapıyor. Öyle garip serseri, bir meçhul seferdeyim Ben sensiz yangın yeri,bir görsen ne haldeyim. Vuslat takvimlerimin, yaprakları karıştı, Çaresiz kaldı gönül, kaderiyle barıştı… LEMAN GÜRCANOK AĞVA 09/08/2008 |
Ben sensiz yangın yeri,bir görsen ne haldeyim.
Vuslat takvimlerimin, yaprakları karıştı,
Çaresiz kaldı gönül, kaderiyle barıştı…
Değerli hemşehrim, geç kalışımı hoş görürsünüz umarım...
Her zamanki gibi mükemmel bir şiirdi... Yürekten kutluyorum, selamlar...