Gitmek mi kalmak mı kutsal topraklardan
Huzur bırakılmadılar gülistanlığımızda
Cennet kapandı güzel insanlarıma
Gül yüzlü yürekler göç etti çok uzaklara
Bir ben kalmışım; belkilerle...
Umut ve sabır dedim beklerken otağımda
Her şey ters yüz oldu, mevsimler irtifada
Hayal oldu bahar; direniş yoksa, bitiş kapıda...

Ne yahşi düşler beslemiştim geleceğime dair
En güvendiklerim umudumdu
Çıkar ve menfaate sattılar bizi deyyuslar
Alaca karanlığa bırakıp kayıplara karıştılar
Avazım çıktığınca geceye bağırsam da
Ne kadar in- cin varsa başıma üşüştüler
Sesim kısıldı, ölümcül zebaniler peşime düştüler...

Bu yurt benim, vazgeçmem kara sevdamdan
On binyıldır sahibiyim bu toprakların
Yaşamak ölümse ölüm, bırakmam deccale
Bir hilâl uğruna ne canlar vermişim
Gök Tengri’nin emirlerine boyun eğmişim
Keskin kılıcı, Tengri dağı gücü olmuşum
Bir başıma kalsam da zafere koşarım
Korkum yok; cesaretimi, pusatımı kuşanmışım...

Zafer Direniş
...

Karabuluttan Sesleniş