CAN ÜSTÜ CANDIR GÜLÜM

Yükselmiş Kaf Dağı’ndan zümrüdü Anka kuşum;
Bir gülistan hayalim, can üstü candır gülüm.
Aşkın gönül bağından nadir inci almışım
Zerresi bin cevherdir bir heyecandır gülüm.

Görürsem bir eğriyi söylemezsem baş yüktür,
Sözümüz muazzamdır sultanlardan büyüktür,
Her beyit güzellerde altın elmas yüzüktür
Bir millete has irfan özge ummandır gülüm.

Yok yoksulla mazlumla bir kurarım soframı,
Paylaşarak lokmamı, atarız derdi gamı,
Adalettir edeptir iç barışın tamamı
Dikeni batsa bile hakça mizandır gülüm.

Hakk aşığıyız önce verilmez taviz haktan,
Bakü, Tebriz, Buhara, Semerkand, Kaşgar, Turfan,
Kazak, Kırgız, Azeri, Tatar, Uygurla Türkmen
Bir milletiz Özbekle bize ihsandır gülüm.

Tarihin her devrinde çöktürdük dizliye diz,
Hür yaşarız cihanda başlıya baş olduk biz,
Şairler yüreğinde yoğrulan zarif bir söz
Türk’e Türkçedir dilim, Türk’e Turandır gülüm.

Düştü Nef’i yıldırım can ayrıldı bedenden,
Eğriye övgü yoktur, destek ummayın benden,
Ressam Halil, şaheser verir iken her yönden
Muhteşemdir şiirim Hakk’a kurbandır gülüm.

Halil Gülel
Düsseldorf / 25.08.2019

Not :
Sultan IV. Murat zamanında Dersaadet’te (İstanbul’da) Sahnı Seman Medresesinde ders veren atalarımdan Gülcemal Mehmet Efendi edebiyat çevresiyle içli dışlı olmuş. Sultan Murat’ın sohbet meclisinde eksik olmayan Erzurumlu büyük şair Nef’i ile de yakın dostluk kurmuş. Hatta o büyük şairin fahriyesi olan “Tuti-i mucize-guyem ne desem laf değil
çerh ile söyleşemem ayinesi saf değil.” o meşhur lirik şiirini Üsküdar’dan gelirken kayıkta bizzat şairden dinlemiş. Çok etkilenmiş. Şair Nef’i hiciv üstadıymış. Devlet adamlarını ve hata yapanları en ince nükteler ile hicvedermiş. Padişah IV. Murat onu hiciv şiiri yazmayacağını dair tövbe ettirmiş. Tövbe etmiş etmesine fakat ortada bir çok eğrilikler, haksızlıklar varmış. Koca Nef’i dayanamamış ve büyük rütbeli bir devlet adamını hicvetmiş. Sultan IV. Murat saraya davet eder ve son görüşmelerinde “Sultan üstü sultandır sözüm” şiirini padişaha okur ve “Bostancı başı!” der. Padişah da “şair sözü” deyip ardından bakar. 27 Ocak 1635’de idam edilir ve cesedi denize atılır.

Dünya üzerinde bir mezarı dahi olmayan büyük şair Nef’i, sevenlerinin gönlünde mekan tutar, onu çok sevip sayan Gülcemal Mehmet Efendi dedemiz CAN ÜSTÜ CANDIR GÜLÜM şiirini yazıp bir müddet muhteşem Payıtaht’ı terk eder. Bir nakkaş arkadaşı Gülcemal dedemizin siyah tükenmez kalemle bu portresini çizer.