Abıhayat içsen bile aşk yitikse neye yarar?
Ölmek ne ki? Demek için şiir gözlü bir kadın sev.
Sen yaşadım sanırsın da, ruhun yine onu arar.
Gerçek aşkı bulmak için şiir gözlü bir kadın sev.

Ela, siyah, çimen yeşil, hele bir de deniz mavi,
Menekşesi amberi var, en güzeli kahverengi...
Hepsi huzur verir amma içlerinde biri var ki;
İşte onu seçmek için şiir gözlü bir kadın sev.

Dilrubalar onda saklı, onda redif, kafiyeler.
Bir yanında hüsn-i talil öbür yanda tevriyeler.
Orhan Veli, Cemal Safi, Nedim, Baki, Fuzuliler,
Ne dediler bilmek için şiir gözlü bir kadın sev.

Sürmediysen bir gün sefa, görmediysen aşkta vefa,
Benden geçti deme sakın henüz gençsin bence daha…
Yakınmaktan vazgeç gitsin dua et sen Bir Allah’a.
İmanınla ölmek için şiir gözlü bir kadın sev.

Diyorsun ki bedbaht kader, gece elem, gündüz keder.
Alan aldı, giden gitti ne çileler ne çileler.
Bir kerecik beni dinle şu garibe bir kulak ver.
Bundan böyle gülmek için şiir gözlü bir kadın sev.

Hayat yükün ondan ağır görmemişsin onu hiç ki!
Bağban olup ol gülşenden bir gonca gül sende biç ki,
Kevser gibi bu badeden bir yudumcuk sende iç ki;
Dildarına doymak için şiir gözlü bir kadın sev.

Misk kokulu yüzlerinden bir busecik almak için,
Zarafetle meşk eyleyip felekten gün çalmak için,
Demir atıp o limanda ebediyen kalmak için,
Artık mutlu olmak için şiir gözlü bir kadın sev.