Neden?.. Saçların beyazlanmış, arkadaş!.. Şarkısının bir beytinde, isyan kokan bir soru; daha doğrusu; haşa, Rabb’imizden hesap sorarak.. diyor ki; “… Allah’ım; bu Dünya’ya, ben niye geldim?..” Bu mısraya, ben de bir nazîr’e yaptım. İsyanı değil, itaati; ”REDDİ değil, KABULÜ..” bireyliği değil, KUL’luğı.. seçerek; bir birey edasıyla dikleşerek değil, kul’luk idrakiyle boyun bükürek.. ve de, kulluğumu bir lütuf sayarak...
Ya, siz!.. Siz de, bana mı; yoksa, isyan kokan şarkıyı; yazan, besteleyen, okuyan ve onu dinleyip alkış tutan.. günahkâr ve isyankârlara mı katılırsınız?.. Gerçekten de siz, kimden taraftasınız?..

”S E N, N İ Y E G E L D İ N !?..”

ŞİİR NO: 24 31-EKİM-2008

Sarhoş, oturmuş içiyor... Meyhane’de,
Bir âlem kurmuş; âlem, âlem içinde!..
Bir soru soruyor... Kendi kendisine;
Bu soruyla, dert katıyor... Dertlerine,
“Allah’ım!.. Bu Dünya’ya; ben, niye geldim?...”

Kimi, “NE GÜNE KALDIK!.” der, sual eder,
Dansöz, sahnede; türkü söyler, dans eder...
Coşar da, göbek atar.. “ALLAH, ALLAÂÂÂÂH!..” der;
Bazan da; isyan eder.. bir şarkı söyler,
“Allah’ım!.. Bu Dünya ya; ben, niye geldim?..”

Keyfi bozulan; üzüntüden, kederden,
Zalim kocadan, durmadan dayak yiyen;
Okuma ve yazmadan, her şeyi bilen!..
Sorar.. İşleri ters gidip, zarar eden,
“ Allah’ım!.. Bu Dünya’ya; ben, niye geldim?..”

Çaresizlerin, dişleri kilitlenir,
Çok, acı çeken; gördüğüne, dertlenir...
Fakir; hep, zengin olmaya niyetlenir;
Kederliler; kendi kendine, söylenir;
“Allah’ım!.. Bu Dünya’ya; ben, niye geldim?..”

Mümin kardeşim, hiç sordun mu?.. Kendine,
Mâlâyaniyle, gelip, geçen.. ömrüne;
İhlâs’sızca yaptığın, ibadetlere!..
Düşmedin mi?.. Sen, “şu sorunun peşine;”
“Allah’ım!.. Bu Dünya’ya; ben, niye geldim...”

24- ŞUBAT-2008 SAAT: 01:55 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])