DOST AVARELER
İlmik ilmik dokunan hayatın,
Romanını yaz dediler yazamadım, Bir gönül bu yaralanmış, Kimselere halimi anlatamadım, Sen kendini avutursun dediler, Gözleri ile sevip, gittiler, Dost sandığım avareler, Bir gülümsemeyi çok gördüler, İşte böyledir sana verilen hayatın, Rollerini acı tatlı paylaşmak, Dost düşmanın, düşmanın dost olur, Düşünür durursun bu nasıl yaşamak? Yine’de! Pes etme mirac’ım ! Ben yaradanımın sevgisine muhtacım, Gerisi boş, takma bundan sonra kafanı, Sen değerini bilenle yaşa hayatını... Miraç MORÇÕL |