ACININ KANATLARIBir kuş olup uçabilsem uzaklara Kimsenin ulaşamayacağı yuvalara. Bir yarim olmasa da Uzansam bulutların aşkına... Arşta ben mehtapla başbaşa Bir kadeh kan misali şarapla... Sarhoşluk dediğim başımın belasıyla Kusuyorum bu gece dünyaya. Gözümü açtığımda Göğsümde bir sızı inletiyor adeta..! Akıyor yaramdaki kan Yağmur damlalarıyla aşağıya... Kaçıyorum yine başka diyarlara Ama hep aynı,yalan dünya... Boşluğa süzülüyorum ışık hızıyla Hüsran gidemiyor benden uzağa... Güneş giderken öbür tarafa Ben yine yalnızlığımla kolkola... Zaman geçip gidiyorsa da Ben uçacağım hep acının kanatlarıyla... |
en güzel yerlere koymamız gerekirken günden
güne savunmasızlığı kullanıp erittik şimdi o boncuk
tanesini eski haline getirmeye çalışıyoruz ama ne çare
şimdi yalan dediğimiz dünya bize inat özgür bir dünyanın savaşını
veriyor bir martının kanadında, denizin mavisinde..Özgür
dünyanın yastığı değimlidir sığındığımız bulutlar, gözyaşları
değimlidir yağmurlar ve paylaştığımız yalnızlıklar. Şimdi
başımızı koyup ellerimizin arasına düşünmeliyiz dünya mı ?
yalan insanlar mı? Şiirdi, güzeldi..
Sevgi ve saygı ile
Ozan