BUZDA ISINMAK GİBİVelhasıl ! Neresinden tutsak, eskimiş bir şarkıydı aşk. Bozuk bir plakta, tozlu nağmeler gibi. Israrla onarıp yeniden dinlemek istedik ve her defasında nağmelerin ahengine ulaşacakken kesiliyordu yüreğe hoş gelen o tını... Bizim hikayemiz yıllar boyu böyle sürüp gitti Ne ben senin beni bırakıp gideceğine inandım Ne de sen benim seni sevebileceğime.. Böyleydi işte! Buzda ısınmak gibi bir şeydi, Güneşte serinlemek... Bi yanımız umutlara açılan pencereden yıldızları izlemekle kocarken Diğer yanımız karanlığın bağrında bize ait olmayan,kurmaca bir hayata hapsolup kaldı Biz böyleydik işte. Aşka uzanan ellerimizi ayrılıkla kirlettik, Bedenlerimizi çürümüş gecelerde ve yüreğimizi karanlık dantel pişmanlıklarda... Buzda ısınmaya, güneşte serinlemeye, bozuk bir plaktan şarkımızı dinlemeye çalıştık Üç harfe indirgenmiş o büyülü sözcüğü Sonsuz kelimelerle yaşadık. Biz yanlış bir zamanlamada En hakikatli olanıyla sevdik |