küçüğüm...
bir ses...
sessizliğin ferd-i yalını... duymak istermiydin? kelimelerin hecesizliğini ben sana bunları yazarken yalnızlığın kuytu köşelerini mesken tutmuştum... küskündüm, sadecelere... uçurtmalar uçmuştu... benimkisi yatak altlarında... paramparça... çocukluğumun kimliği değişiyordu. bir ses arıyordum, vücudumun kulak arkalarında... hadsizleşiyordum ardından belirli yalnızlıklar... midyeleri dinliyordum denizsiz sokaklarda... oynamalarımın ardından... küçüktüm... ve gitgide küçülecektim... ceplerinde kaybolup... bulama diye ve niyetine... sesler sadasızlaşıp kulak memeni yalayana kadar, bölüncekti uykusuz heveslerim... (DÜŞlerimin Şimalyıldızı) unutulan ve unuttuğun bi şey vardı... ben büyümeyecektim... |
denizsiz sokaklarda...
bu iki mısra vurgulamış hüznü özlemi..
işlemiş nakış nakış yüreklere...
tebrikler küçük şaire :)