Beceremedim işte!

Ömür son demlerini yaşsa da

Halin dirliğinde, muhabbet zorunlu olsa da



Ne yaptımsa anlamadan,

Derin sulara dalıp düşünce ufkuna

Sağ salim ulaşarak eminliğe hazla bakmadan



Mütemadiyen sürüklendim,

Bir gün kendimi dinlemeyi bilmedim

Ne derlerin vehmiyle ve bir telaş içinde gittim



Ne hakkıyla sevebildim,

Bilmediğim için sevilmeyi beklemedim,

Yalnızlık ayazıyla sevenlere gıptayı nazar ettim



Onların baharı başkaydı,

Şen şakrak uçuşan kuşlar misaliydi

Yüzlerine açan çiçekler rengârenk kokular gibiydi



Huzur ve sürurun hazzı,

Yamaçlarda asudeliğini koruyan bağdı,

Kalplerinde hissettikleri heyecanlar daha başkaydı,



Umut onların ilkbaharıydı,

Sevgi yumağı tohumlar ruhlarında aşikârdı

Hiddet, husumet bazen vardı lakin sevgiyle kalkardı



Bir başkası için can atardı,

Onun kalbini fethetmek için yola çıkardı,

Vefayı bu manada sorgular, hizmet aşkıyla yanardı



Benim silik duvar köşelerinde,

Düşüncelerim nedamet içinde seyreder,

Hiddetin hali kuşatmasına bir türlü engel olamazdım



Çaresizliğe sabır diye bakardım,

Feleğin kulağını çınlatarak sessizce ağlardım,

Neden sürekli mahzunluk yaşadığımı anla yanmadım



Vakti saatinde büyüdüm,

Palazlandım kas gücüne de ulaştım,

Lakin ekmeğin kaygısıyla toz talaştan kurtulamadım



Çok erken yarı uykuyla,

Yüzer gram zeytin ve peynir borçla,

Haftalık alana kadar bakkala rica minnet utana utana



Yesem bir türlü yemesem de,

Kilometrelerce yol yürüyecek olmam aç karnına

Haydi, hayırlısı diyerek, sabrı diğer güne de ekleyerek



Eğitimsizlik ne kadar hazin,

Çocukluk iklimde öğretilmeyince vezin,

Edepsizlik zuhur ediyor şekliyet tavan yapıyor hissedin



Ne kadar çok arzu ederdim,

Benim de hakkıyla bir sevenimim olmasını,

Hasreti yudumlamasını, gönül güzelliğini yansıtmasını



Bizzat yabancı olduğumdan,

Hayatımı sevgisiz arşınladığımdan,

Kime, nasıl ve ne şekilde aksettirileceğini hiç bilmedim



Sadece tebessüm edebildim,

Kalplerinin serinliğinde yeşeremedim,

Ömrün kalanında hazan yapraklarını halime yakın gördüm



Lakin bu sızıyı öyle derinde,

Ruhumun hicran sahifelerinde zikrettim,

Bana öğretilemeyen sevgiyi şimdi kime şikâyet edecektim



Bir gün babam oğlum diyemedi,

Kollarıyla kuşatıp hiç sevdiğini hissettirmedi

Annem tahakküm kimliğinde mütemadiyen hiddeti estirdi



Nisa kimliğinin zarafetini,

Şefkatini hamiyetini, ülfetini hiç göstermedi,

Beş günlük annesiz kalmanın sancısını halimize acıyla işledi



Hanenin en küçüğü olmakta,

Şefkatten azade olarak solgunluğu yaşamakta,

Akide yozluğunda soluksuz kalarak darlıkta boğulmakta,



İçten bile değildi zamanında,

Her şeyi toparlayıp nizama sokmak isteyince,

Analık hakkı dilleniyor kendi kavlince ve bilinçsizlik halinde



Mükellefiyetin sınırları bellidir,

Dileyen dilediği kadar hükümran değildir,

Hukukun gerekçeleriyle nefeslenmek aklın gereği değimlidir?



Bilmeden, öğrenmeden,

Vehmederek, tecessüsü öncelemek hardır,

İnsansa adabı muaşeret içinde yegâne hükümlerle yönelmeli



Hislerini nizam içinde tevdi etmeli,

Kime ne söyleyeceğini düşünerek serinlemeli,

Aklına geldiği gibi esmeyi öteleyerek nefsini de dizginlemeli



Ana analığını bilmeli,

Babada nesline gerekçelerini öğretmeli,

Nisa kimliğinde edep azat olursa, kadın mutlak nizam edilmeli



Aşk edebindir, zarafetindir,

Bedevilikte aşkı terennüm etmek zevkidir,

Ruh dirliğinde ebedi olan, kalbi vuzuhun süruruyla yaşmaktır,



Sahibinde kalarak nur koklamaktır,

Hak için nefeslerin nihayetinde vuslatı anmaktır,

Ölümde dirliği yaşayarak kanaati sabırla mesruriyet duymaktır







Mustafa CİLASUN