vuruyor ya tüm hışmıyla
hak ve hakikatin o kızgın eli
çözülüyor
dağ taş ve orman titreyerek
.

ya göğün bu suskun sesi
kuraklığımızın son işareti
her bir adımda terse voleyiz
çiçeklerin soldurulduğu bu ortamda
kırpılırken beklentilerimiz
yokluğumuzun açıyla gurulduyoruz
.

belli ki
intikam peşindedir tabiat
gün ve gecelerimiz dönerken
zehir zembereğe
suça gebe olmuşlar tıkıyorlar
açıkken yolumuz
tek tek düşerken yanmış yaratıklar
Hak’tan esirgediklerimizi
bir birde kusuyoruz
.

katran karası yüzler
aydınlığımızı tümüyle karartırken
yüreğim içten kanamalı
neylersin ki
istikbal ’siz kaldı özlem
şu içimin içi var ya
her anıyla
keskin bir kara bıçağın ucunda
.

bundan sonra
yarım yamalak o ağızıyla
gülse ne çıkar ki bu tabiattan
kel topal haliyle
hep birlikte yuvarlanıyoruz
selinin sularına
.

korkarım ki af olmaya
her tür depremlerimiz
içimizde dışımız gibi sallandıkça
bu kilitli ağızlarla
utanç içinde düşüvereceğiz
hep birlikte kararttığımız bu toprağa…


AZAP...(Kadri Atmaca) 19.08.2021