Bir batında doksan dokuz
yüz doğuran sıcaklık alnımda
ışığımla sunuyorum sevgimi
umudun içinde direnç,
yansıyor yüzümde şefkat
dağlara ovalara çöllere
denizlere nehirlere göllere
sancıyla kıvranıyor şafak
...
yaylalarda çiğdem, sümbül nergis
mor dağlarda yaban gülü
eteğinde çan çiçeği sessiz...


-II-


Bir deli poyraz
denizin kızı oluyorsun;
oy anam
her şeyin başında ’ Deniz ’
olta değmemiş sularında derin
gergedanların atların fillerin
çulluğun kırlangıcın
yüzünde uçan sevincim
avlanıyorsun gecede
kazın ördeğin
Küçükayı, Büyükayı, yıldızın fenerin
kaplumbağa, tavşan
oldukça geniş, zengin mutfağın var
marul, hıyar, kestane kadayıf
çiçek çiçek donatmışsın sofrayı
lâle, menekşe, rezene, salkım, şakayık
...
ne demiş adamın biri
’Denizden babam çıksa yerim!’
geçip karşısına ’Ye bakalım!’ derim


Nelerin yok nelerin
kıyıma çıkıyorsun ara sıra
köpüklü midyelerde incili küpelerin
güneşleniyorsun yalnızlığımın adasında
açıyorsun göğsünü
bronzlaşıyor kumsalımda düğmeleri
tül tül yağıyorum, örtüyorum üstünü
tek eksiğin varsa, sırtına bir pelerin !


-III-


Nehirlerde yılanbalığı, çölde serap
yaralı bir ceylân yüzüyor
kayıp sularında Atlantis’in
acıyla mutluluk ona keza
siyahla beyaz / iç içe tezat ...


Gün batarken koç yüreğim
başını vuruyor dağlara
yazgısını döğüyor buluttan,
örsünde dağılıyorum
bakır renkli ufuklara
sıcaklığım soğumadan
dev bir istiridye dolaşıyor yüzümde
ayla şavkıyan hüzün; anaç bir yengeç
döşünde yavrularıyla dalıyor sulara ...


Boşuna dönüp dolanıyorum
karardı dünya, yok beni duyan
ne yaptıysam yıkıyor birileri
herkes asi, başım duman
toprak yanıyor, su kanıyor
bitiyor insanlık; donuyor aşk!



-IV-


Göstermiyor yüzüm yüzünü bir daha
biliyorum toparlar kendini
yeniden başlar sularda hayat
ama ne zaman;
ne kadar çok silah,
o kadar ölü
nesli tükeniyor düğün çiçeğinin
en büyüğü yüreğimin saklısında gömülü
aslı çıkmıyor suretine karbonsuz düşlerin
açlık ve soğuk tiril tiril; güneş küstü
çeviriyor balyozunu güneş
gördüğünüz madalyonun öbür yüzü
suç üstü her yerde her an vahşet
dünya tepetaklak
giz çözüldü aynadan,
sonun geldi senin de
dinle Beyaz Adam ;
giy işte şimdi kefenini,
izi belleğimde derin çiçeksi gülüşlerin
o yüzden derine gömeceğim ben de seni!



Şaban AKTAŞ
25.02.2004


Yayınlanmıştır / Berfin Bahar-2004