YIKILDIĞIN ZAMAN BENİ UNUTMA
Ne şiir ne de bir roman
Bir destandır kaybolan Bir köşede vurulan Bir garip görürsen beni unutma Bir gün aç pencereni seyret tepeyi Bir gün bir hayale dal unut her şeyi Dağ başındaki kuru meşeyi Gördüğün zaman beni unutma Yollardaki ayak izlerimi Kalbime gömdüm gözlerini Bir yürekte kan izlerini Gördüğün zaman beni unutma Bir gece ansızın verdiğim gülü Gözyaşım ormana çevirdi bir kuru çölü Pencerendeki üzgün sümbülü Gördüğün zaman beni unutma Bir şarkı her şeyi anlattığında Gözünde yaşların çoğaldığında Herkes seni unuttuğunda Ben unutmam beni unutma Aşkın unutturdu bana her şeyi Çektirdin her acıyı, çileyi Ne istiyorsun söyle neyi Canımı aldığın zaman beni unutma Geceler çok uzun geldiğinde Doğmayan güneşi beklediğinde Başın öne eğildiğinde Yıkıldığın zaman beni unutma |
Doğmayan güneşi beklediğinde
Başın öne eğildiğinde
Yıkıldığın zaman beni unutma
Süleyman bey şiirinizi okudum. Çok güzel yazmışsınız. Çok farklı bir şiir. Özgünlüğünüz hissettiriyor.
Saygılarımla,
Hep şiirle kalın.