Mustafa Çoban
23 3 2012 cumartesi Erbaa

*
Bazen yalnızlık aklı başa getiriyor insan özüne döner kendinde kendini bulur bulduğu kendinde Hakkı bulur hani ne demiş mevlamız yarattığım evrene silmedim kolumun gönlüne sığdım .
*
Derler ki geçmiş büyükler
Yüce Allah birini kendine saç arsa
Onu yakınlarından de etrafından soyar
Yalnızlaştırır
*
İşte bu yalnızlaşma nın sırrı:
Öze dönüştür Özde Hakkı hakikat-ı gerçeği bulmuştur
*
Sanırım bu sözler bu şiiri çözecektir

Resulullah hitap etse
Taşlar onu anlar idi
Ölüm var: Dese hayvana
Yemez içmez ağlar idi
*
Gör uhud’un eylemiştir
Bir sözüyle oynamıştır
Biz de insan olsa yedik
Her şey ; Bizi anlar idi
*
Sıra sıra dizilenler
Karşımızda oturanlar
Sanma anlar: Bizi gönül
Anlasaydı: ağlar idi
*
Biz bir çare kul olmuşuz
Her rüzgarla savrulmuşuz
Gönül gör ki ne olmuşuz
ugün neyik dün ne idik
*
Ne ah ne of çare değil.
Bu bizdeki yara değil
Ey gönül hakka eğil
Kalbe güneş doğar idi
Eğer Allah sevse idi
*
Ne insü ne cin duyar bizi
Ne nehir ne çay yuyar bizi
Gönül nettik böyle bizi
Eğer olsaydık yuyar idi.
*
Kapanmış İrfan gözümüz
Anlaşılmaz dil sözümüz
Yalan aşkta ikramımız
Gerçek olsa sever idi
*
Dağlar dağımız değildir.
Gençlik çağımız değildir
Görünen dağa yakın derler
Uzak olsa doğmaz idi
*
Ne yaz ne kış fayda bize
Gurbet düştü payda bize
Bütün derman hajta bize
Hakka dönsek sever idi
*
Mustafa burada gizli ise
Orada zahir olur gerçek
Dün Allah’a zaman varken
Kış olmasa şu gönülde
Başa karlar yağmaz idi