Bir Arının feryadı…
Kızıl çam ağacının zarif koynundayım
Uyuyorum Gölgesinde düşler kuruyorum Kah uçuyorum Kah konuyorum Bahar yağmurları Gülümsüyor bahtıma Sonra birden kararıyor dünyam Duman kaplıyor her yanımı Nefes alamıyorum Sizden bir hain tutuşturmuş olmalı bedenimi yanıyor kanatlarım, yanıyor gözlerim Şimdi hayallerimi, Sizin görkemli Fanusunuzda bırakıyorum Veda ediyorum.. Yüzyıllardır sakladığım tertemiz aileme Sevinçlerime Bitmeyen gecenin alevli yüzünde Güneşi, denizi Siyahı, beyazı ve Sevgi dolu yüreğimi, Avuçlarınıza bırakıyorum ve Haykırıyorum gökyüzüne ama Hiç kimse duymuyor sesimi Şahitim de yok Ay ışığından başka Ateş ateş olmaktan utanıyor İnsan insan olmaktan utanmıyor… |