Dünyayı Anlamaya Bir Ömür YetmiyorPatlıyor flaşlar, övgüye ilaç Neymişsin be abi, bulunmaz kişi… Onu konuşurlar, yok başka biri Serilir al halı, yürüse haber Koşarsa önünde yanar da fener Beğendirmek için peşinde neler Kan ter içindeler yorgun kalırlar Paraya para der mi elde kiri Dünya oyuncak, lüks onun oturağı Meşhur de, bu yapar onu hep diri … Bir ömür aldanır, dünyalık işte Bayram değil niye öptün enişte Şaşalı yaşanır onunla her şey İnsanlar sırrını çözene kadar Çıksa sahnesinde olur daim bey … Piyango zengini olurmuş gibi Gün gelir kaybeder de her şeyini Ne övgüsü kalır ne de tek vefa Ölmeden ölmüşüm derler galiba Bu haline acı acı güler Görse başkasına patlarken flaşlar Bana benziyor der yeni kurbanlar Bu aldanmışlığı nasıl da üzer … Dünyalık olunca gerçek mevzuu Kaybedince ağır olur sorgusu Neyi garantiymiş vaat eder ki Kandırmaktır şerrin bu tür kurgusu! Kimden tek merhamet artık diler ki Hain bıçağını öyle biler ki İter bataklığa, der ya nesin ki … Çöplükte artıkla yaşıyor bu bak Sanki görünüyor yemişçe dayak Korkuyor yüzüne bir flaş patlasa Böylesi irkilmez bomba patlasa Üstelik kaçıyor geri bakmadan Dünya mı pes artık yediriyor artık Yan cebime dahi koymayın da der Ben attım yükümü mutluyum böyle Üstüm, başım olsa da böyle yırtık! … Dünyalık çok fena hep kandırıyor Yalnız bakir kalmış kalbi yandırıyor İlacı içersen aşktır ilahi Kardeşim, olmaya gerek yok dahi! Saffet Kuramaz |