GÖZÜNÜ ÖPER
Doğa, sevgisini sunarken bize
Arılar çiçeğin özünü öper Kelebekler bir bir Konarken düze Rüzgarlar toprağın tozunu öper. Çemrenin gelişi yaza konudur Sıcaklar basınca karın sonudur Dağların giydiği yeşil donudur Yağmurlar yaprağın yüzünü öper. Baharla gelince toprak kokusu Canlanır canlının kuru dokusu Çetin olur yalçın dağın yokuşu Mürşitler çerağın düzünü öper. Dereler çağladı yıkandı bulut Çoban nefesiyle ötüyor fülüt Kurtların ağzına vuruldu kilit Ustalar çırağın gözünü öper. Nisan’da esince bir garbi yeli Cır cır böceğinin durmuyor dili Zahiri der coştu gözümün seli Melekler burağın izini öper. Tahir GÖRENLİ.04.05.2021 |