Karanlıktaki Şafak
Karanlıklar çöktü
aydınlık ruhlara ve fani bedenlere koyu zifiri karanlıklar hiç ümit kalmadı sanki umut diye sarılacak oysa ne ümitlerle gelmiştik dünyaya nede çok beklentilerimiz vardı umarsızca yaşarken hayatı zamanla süslendi hayat dertlerle kederle ağır ağır ördü kaderimiz ağlarını bilemedik vefasızları riyakarları hissettirmedilerki saf kalpler anlayamadiki acı pusudaydı nefret kapıda göremediklerimiz yada görmek istemediklerimiz aramızda kocaman bir hiçti belkide hayat karanlıklar içinde beklenen şafak vakti şimdi aydınlatması için ruhları ve hatta görmeyen bedeni şimdi karanlığın ve ışığın dansında bekleyebilmeli şansına düşeni ve razı olmak alnına yazılan kadere |