İstanbul'un Ateşi var
Ne diye geldim ki bu koca şehre
Sordum kendi kendime Göz kırpan yıldıza kandım Yandım! Hem de ne yandım Bir gece, ansızın, tek başıma Zifir karanlıklarda kaldım Hüznüyle yakalamıştım akşamı Ben, sen ve gece Ve cenneti gördüğümüz hayaller Çözülecekti bilmece Tazelenmiş bir aşkla doğacaktı güneş Ben sana kul, sevdana kul Tüm kirinden arınacak İstanbul Olmadı yar İstanbul’un ateşi var Akşam takılı kaldı yüreklerde Yarınları düğüm düğüm bağlamış Yaralanmış, efkarlanmış, ağlamış Zaman zaman uzaklarda çaresiz Yıkanmalı mezarlarında insan Kuşku yok Bir ölüm yaşandı o gece Aşkın son nefesiydi, son inlemesi Kuşku yok Bir yüreğin tükenişiydi deprem Sensizlik sonsuzluğa gidiyor İki Remeron(*) bir durgunluk ediyor Dağ gibi bir aşk yıkıldı o sabah Ayrılık bulutları sarmış güneşi Daha geniş bir evren yok bu acıdan Hiçbir yara yok onun gibi kanayan Ne teselli edeni var Ne de halden anlayan İpini kırmış uçurtma Güvense takılı kuyruğunda Ey yar Öylesine girmişsin ki havaya Sanki evren buyruğunda Olmadı yar İstanbul’un ateşi var Sevgi noksan, ……………..Güven noksan …………………………….Aşk noksan Ruhum artık sevdalarında korsan (*) Remeron: Psikolojik depresyon tedavisinde kullanılan ilaç 06.08.2008/Samsun İbrahim COŞAR |
Güvense takılı kuyruğunda
Ey yar
Öylesine girmişsin ki havaya
Sanki evren buyruğunda
Olmadı yar
İstanbul’un ateşi var
Sevgi noksan,
……………..Güven noksan
…………………………….Aşk noksan
Ruhum artık sevdalarında korsan
Sevgi bittiğinde her şey bitmiş demektir ki zaten sevgili abim. Tek dileğimiz vardır sevdalarda güvenin bitmemesi. Eğer o yoksa sevgide yoktur aşkta.
Çok özel bir şiir okuttunuz. Kutluyorum kaleminizi ve sevgiler yüreğinize