BEN EMEL
Ben Emel
Sevdasına hiç bir zaman kavusamiyacağıni bile bile, Yüreğini açan, Kendinide kalbinide Bitmek tükenmek bilmeyen Ateşlerin içine atan... Rabbinin huzurunda, Ant içip söz verip, Sevdasının Gülüsünden Başka gülüşlere bakmayan. Ben Emel, Onun Sevdasının acısını bile, Bütün Yüz güldüren Sevdalardan üstün tutan... Acısı bile başım gözüm Üstüne deyip, Onunla huzur bulan... Ben Emel Yokluğunda onun, Varlığına sarılıp Onunla ayakta duran, Sadece elinde, Ona ait birtek Sevgisi kalan.. Ben Emel Bu hayat denen deryada. Birtek yüreğini onun, ısıtmasina izin veren, Ağyara ayaz kesilen... Bu ömür içinde, kavuşamasada Tüm varlığıyla,ruhuyla, kalbiyle sadece onun olan... Ben Emel, Rabbimin izniyle, Vuslatını hasretini, Ahirete saklayan... |