Bu şiir geçen ay eşini kaybeden bir arkadaşımın ruh hâlinden esinlenerek kaleme alınmıştır.

Beni benden iyi bilirsin gülüm
Sensiz canım nasıl sıkılır benim.
Hasretin elinde lal olur dilim
Yüreğim kökünden sökülür benim.

Başta kavak yeli esen o günler
Tıka basa aşkla geçen öğünler
Divanen ardından adını ünler
Sırlarım hesaba çekilir benim.

Hadi gel okulu yine asalım
Bitmeyen şiirim, öyküm, masalım
Neylersin yapım bu çok duygusalım
Gülerken gözyaşım dökülür benim.

Sevgiyle damıttık aşkın özünü
Yandıkça büyüttük sevda közünü
Gönlüme işledim gökçe yüzünü
Gözlerim göklere dikilir benim.

Seninle bir ömür bana armağan
Düşünme dostları eğliyor zaman
Anılar şehrinden çıkıp anbean
Arayıp soranım çok olur benim.

Haksızlığa karşı isyanım gama
Bir umut, bir sevinç galip daima
Tuz basarım gayrı gönül yarama
Hak deyince boynum bükülür benim.

Dediler, kafesten uçtu can kuşu
Toprağın bağrına doğru uçuşu
Nedamet yüküyle hayat yokuşu
Nefesim sırtıma yük olur benim.

Ruhumun ezgisi, ey alın yazım
Geceler şahidim dinmiyor sızım
Uyanır bakarım yapayalnızım
Efkârın yâdıma sokulur benim.

Son damla taşırır gönül dolunca
Akar yanağımda kendi yolunca
El ayak çekilip akşam olunca
“Dört duvar başıma yıkılır benim.”

Yaradan beni de alsın be gülüm
Arz kime kalırsa kalsın be gülüm
Emanet yerini bulsun be gülüm
Hicranım ebedî yok olur benim.

11.06.2021
Salih ERDEM