BAKIR SAÇLI KADIN
kim düşürdü aklına
bir öpücüğe bir kent sığar yalnız çocuklar ağlamaz ah bakır saçlı kadın gülüşünün tanrıdan haberi yok mu? üşüyen ellerim değil yüreğimdi hani bahar tomurcuklanırdı ya taze meme uçlarında köşeyi dönsem deniz biliyorum vurulmasaydım hayat bağımdan bahar saçlı kadın dedim sazlar sustu, sözler düştü soğuk kent sokakları cinayetlere gebedir biliyorum bir dokunsan cenneti bulacağım yaşamak ölümün diğer tarafı derdi bakır saçlı kadın masalında ve uyurduk Ayasofya’nın eşiğinde sabaha kaç var martılar bilirler biz bilmeyiz suda nefes almayı anneniz size öğretmedi mi düşlerin yorgunluğu düşer saçlara aç sırtlanlar gibi böğürür aşılmamış tepelerin ardında ellerine kan bulaşmış bir diktatör. |
Tebrikler