Gönül
Ne garipsin ey gönül
Ah u vah edip yakındığın Dünya başıma yıkıldı dediğin anda Bir gülüşle çiçekler açar bağrında Ne garipsin ey gönül İçin yanar kavrulur da İki kelam edip Ahvalini anlatamadığın sevgiliye Gülümsemekten geri durmazsin Ne garipsin ey gönül Öpmeye kiyamadigin yâre Gözün dönünce ettiklerinle Kurdu kuşa, dağa taşa isyan ettirsin Ne garipsin ey gönül Börtü böceğe gösterdiğin merhameti Yeni selam verdiğin insanla muhabbeti Sonsuz bir aşkla bağlandığın Yârdan esirgersin Ne garipsin ey gönül... |