BEN BİR İNSANIM
Ben bir ağacım dağın başında kurumuş,
Yapraklarım dökülmüş, dallarımda can kalmamış. Ben bir aslanım, karnım tok gözüm aç, Bıkmak usanmak bilmedim, kaç ceylan kaç... Ben bir yolcuyum bu dünya yıkık bir han, Derdime ağıt yaktılar, dediler sen de yan! Ben bir kuşum yuvasız, evsiz, sahipsiz... Vurdular ama bıraktılar, dediler ki etsiz! Ben bir kaşığım, yediler yediler bitmedi... Sıkılıp da bırakınca bahaneleri, bu kaşık eskidi! Sonunda hatırladım, ben bir insanım! Ama ne fayda ki artık akmıyor kanım... Ahmet ASAL - 2003 |