.....VEDA......

Gidiyorum,
Bir bakire bedeninin en ücra köşesinden,
Bir fahişenin kayıp iffetinin çaresizliğine.....

Kalbimin pınarında birikiyor önce bir kaç damla gözyaşı,
Süzülüyor hatta yanaklarından tenimin,
Diz kapaklarıma doğru.....

/ama gidiyorum/
Engellediğin ve dahası sildiğin bir yaşanmışlığın
boş çerçevesinden süzülerek belki,
Çehremde kimsesiz ama vakur bir ifade.......

Kaç tutanakta geçecek adım?
Ya da kaç bildiriye basılacak suretim?
Ne ödül koyacaklar başıma?
Bilmiyorum.........

Hırka niyetine üstüme aldığım yalnızlığımla,
/ve elbette bir tutam acıyla/
gidiyorum gaibe doğru........

Bir tek ellerimi bırakıyorum sana,
Ey gül kokuşlu yar!
Isıt onları,
Çok üşüyorum...........................

bu da benim veda şiirimdi...başlık aynı olunca kendi hislerim geldi aklıma...her veda zor değil mi? tebrikler içten ve sıcak bir şiirdi...

vedalar hiç sevmem ama şiiriniz güzel olmuş TEBRİKLER

veda sözcükleri ne kadar sıcak olsa da,
üşütür...
titretir...