Yorgun Yillar
Yıllar yıllar önce başladı hikayem benim
Herkes gibi başlayan ama yine herkes gibi devam etmeyen En çok geceleri severim ben Sessizliğin huzurunu,karanlığın içindeki derin aydınlığı Bazen çaresiz düşerim Öyle ya ,en önce kendime küserim Yorgun düşerim düşüne düşüne.. En deli hisleri gönderim kâh benle üşüyen gaz lambasının ateşine Kâh gönüle ektiğim sarmaşık dolu gül bahçesine Sonra gün doğar kitaplara düşmüş masa basında Pencereden doğar yeni gün Güneş güler ben yorgun Halbuki kimse bilmez bilişimde istemem .. Ben kendime yeterim diye diye dert kadeh kadeh dolar yıllarıma yorgun yıllarıma |