ÖZLEM
Özlemini anlatmaya dahi gücüm kalmadı.
Yine şafak sayıyor kalbim. On, dokuz, sekiz, yedi, altı… Bitmiyor iki elin parmakları. Zulmü de geçti artık, Zamanın bana bu yaptıkları. Hatırladığım tek simasın, Sarıldığım tek hatıra, Ne zaman daralsam, Cebimdeki gül yüzüne bakıyorum. Ne gam kalıyor ne keder. Ne zaman kendimi yalnız hissetsem. Bakıyorum kalbimdeki sana. İçimde bin umut, Yüzümde bir tebessüm. Ve sayıyorum yine, Beş, dört, üç, iki… Bitmiyor tek bir gün. Zulmü de geçti artık, Zamanın bana bu yaptıkları |