KOCAMAN YÜREK
Kocaman yüreğim vardı
Okyanus dibinden kaf dağının ardına kadar yeterdi hayal gücüm Tuttuğum şehrin takımını avrupa şampiyonu yapar bende gol kralı olurdum Bazı geceler doktor olurdum sevdiğim kızla beraber Yolda bulduğum boş bir kibrit kutusu Babamın arasıra verdiği demir paralarla aldığım birkaç misket Eve gelen bir misafir Mahalle maçlarında attığım bir gol Öğretmenimden aferin almak Mutlu ederdi beni akşama dek Yıllar geçti Ben büyüdüm dünyam küçüldü Kaf dağı değil Ağrı dağı efsanem oldu Peri kızıda deniz kızıda çokdandır yok artık Var şimdi olanca yüküyle omuzlarımda ve yürek nasırlarım var kocaman yüreklere... |
insan büyüdükçe ne de hızlı küçülüyor dünya...
dünya küçüldükçe!
sırtımızdaki yük artıyor her ne hikmetse...