Bir kış günüydü
Bir gün daha bitti gün akşam oldu
Güneş batmak üzere
Grubun kızıllığı sardı gökyüzünü
Hava kararmak üzere
Bu gece ay yok dışarısı oldukça karanlık
Hava çok soğuk ve rüzgarlı
Rüzgarın sesi camlarda yankılanıyor
Ormandan köpek sesleri geliyor
Korkuyorum
Yalnızım şu an tek başına
Anılarımla baş başa kaldım
Düşünmek istiyorum sesler düşüncelerimi dağıtıyor
Bir sesle irkiliyorum birden
Elektriklerde kesildi
Bakıyorum balkonda sanırım bir güvercin
Cama çarpıp düşmüş yerde yatıyor sersemlemiş
Alıyorum onu içeriye üşümüş titriyor
Avuçlarıma alıp ısıtıyorum sakinleşiyor
Artık avuçlarımda çırpınmıyor
Ona kötülüğümün dokunmayacağını anladı
Oda rahatlıyor bende
Yalnızlık çok zor sessiz dünya gibi
İnsan sesi yok kalp atışlarımı duyuyorum
Rüzgar iyice hızlandı ıslık gibi sesler çıkarıyor
Korkmaya başladım
Gece çok karanlık ürkütüyor
Sehpada mum vardı el yordamı ile buldum
Çakmakta sehpada yaktım mumu içerisi ışıdı
Duvarlarda mumun dansı başladı
Gölgeler uzuyor kısalıyor bir sağa bir sola oynaşıyorlar
Çıt yok nefesimden başka birde kalp atışlarım
Yağmur başladı
Dışarıdan sesler geliyor belirli aralıklarla
Dinliyorum çözemedim tempolu bir ses bakıyorum
Balkondaki salıncakmış
Rüzgardan balkon demirlerine vuruyor
Köpeklerde sustu
Korkuyorum
Sessizlik devam ediyor hiç ses yok
Hava daha da soğudu buz gibi
Galiba kar yağacak ne güzel
Her taraf bembeyaz olacak
Doğa gelin olacak gelinlik giyecek bembeyaz
Dışarısı aydınlanır o zaman
Yağmur durdu birde rüzgar dursa
Ah sevgili sabaha kadar bekledim gelmedin
Gözlerim hala camda bekliyorum
Gece bitmek üzere tan yeri ağarıyor
Artık korkmuyorum
Bir şarkı mırıldanıyorum hafiften

Her yerde kar var kalbim serin bu gece
Her yerde kar var kalbim senin bu gece
Belki gelirsin sen bakarken pencereden
Gözler yalnız özler karda senden izler
Yürümek karda zordur
Gelirsen bak aşk budur
Dönsen köşeden şöyle
Şarkı söylerim böyle
Yağma kar dur artık
Bak buz oldu kalbim
Her şey senin elinde
Dur, belki gelir sevgilim
Gözyaşım dur düşme
Gelmeyecek düşünme
Kes ağlamayı artık


Fatma Ayten Özgün