bedbahtız
kapıldım gittim ışığına
koştum koştum ardından kan, ter içindeyim; artık yoruldum kalbim sanki yangın yeri aşk ateşi denilen şey acaba bu mu çayelin ’den öteye geçemiyorum çıkarsın karşıma diye utanıyorum zaten ben yanmışım orman da tutuşur diye korkuyorum aşk ateşi denilen şey acaba bu mu iğneli çama aşiyanını kondurmuş bir bülbül var acı acı ötüşüyle yürekleri dağlıyor benim gibi aşkın kıvılcımı tutuşturmuş onu da müzdaribiz birlikte ıslığımla eşlik ediyorum bülbüle ben de çaresisiz ikimiz de çamın iğnesi aşkın kıvılcımı yaralamış yüreğimizi dönüşümüz yok, bedbahtız cahit fıkırkoca 27.05.2021, ankara |