Mutluluğumu geri verin
Ben bu bulvarların adamı değilim
İstiklal caddesinin hoyrat yaşantısında yitiremem kişiliğimi Bir aşk yakamozlanması yok evrenimde oysa el ele, göz göze, yalınayak koşmalıydık özlem denizlerine mutluluğun sımsıcak kumlarına uzanmalıydık birlikte ellerimiz yanmalıydı tutuşturduğumuz yangından ama boyalı bebekler tutmuş kaldırımları hepsinin de kurşun askerlere çevrili gözleri Ben bu bulvarların adamı değilim balta girmemiş ormanlarda yürür gibiyim kentin kahredici gürültüsü tamtam çığlığı beynimde ıpıssızlık yağmur olmuş içime yağıyor tek bir sığınak yok mutsuzluk üşütüyor Bu apartmanlar mutluluğa çekilmiş silah mı ne? Ya bu insanların böylesine çiçeksizliği Ben bu bulvarların adamı değilim Geri verin mutluluğumu geri verin! |