Bambaşkaydı çocukluğumun sokakları
Hangi evden çıkarsan çık
Çocuk sesleri gelirdi sokaktan her dem
Büyüklü küçüklü kızlı erkekli
Bilirdi bir arada oynamasını çocuklar
Her yaşın kendine göre oyunu vardı elbette
İki taşla minyatür kale yapılır
Futbol topunun peşinde koşardı erkek çocukları
Yollara beyaz taşlarla çizgiler çizilir
Sek sek oynardı kız çocukları
Evcilik oynamadıkları zamanlarda
Çelik çomak uzuneşek birdirbir de oynardı erkekler

Nice oyunlar oynanırdı sokaklarda
Şimdilerin spor salonlarıydı sokaklar
Oyuncusu çocuklar seyircisi komşular
İzlemek için bilet alınmaz
Asla tezahüratsız oyun oynanmaz
Susayan en yakın eve gider bir tas su içerdi
Kimse ama hiç kimse çocuklara yok demezdi
Onlar da bilirlerdi sevildiklerini
Büyüklerine saygısızlık etmezlerdi

Şimdilerde öyle mi ya
Tıkılmışız çok katlı apartmanlara
Yaşıyoruz komşumuzu bile tanımadan
Ne acısını biliriz merhem olalım
Ne sevincini biliriz paylaşıp çoğaltalım
Keşke silkinebilsek kendimize gelebilsek
Küllerimizden doğup eskisi gibi olabilsek
Hoş nostalji diyorlar şimdilerde bunun adına
Ancak sohbetlerde varabiliyoruz eskilerin tadına

Hadi o zaman biraz nostalji yapalım
O güzel anları anlatarak yaşayalım.