Muzipçe isterim ölmeyi
Habersiz, sessiz, sedasız…

Tam yakmışım sigarayı
Çeker çekmez ilk nefesimde
Terk edilmiş sandallar gibi bir köşede.

Ellerimi ilk bıraktığı anda
Birkaç adım atar atmaz
Bir an dönüp ardına baktığında
Hâlâ oturuyor sansın o bankta
Ve gözlerimden birkaç damla gelir gelmez Üzülüp yasını tutmadan ayrılığın
Teslim olmak isterim Azrail‘e işte o an orada.

Güneşin ilk doğuşunda
Uykulu gözlerimi açar açmaz
Tatmadan yeni günün yeni acılarını
Veya eğlenirken güle oynaya
Ya da ilk tebessümümde yeni sevgiliye
Düşmek isterim kucağına,
Unuttum
Adım rüzgâr
Esip geçtim sadece saçlarından…

Bilmek istemem o an
Savurduğum yaprakları toprağa, rüzgâra…

Muzipçe isterim
Tam hayatın baharında
Gül tomurcuk iken diken körpe
İşte o an bulmasınlar isterim
Cebimdeki gizli hatırayı
İsterim bilmesinler
O an onu
Dudaklarımın fısıldadığını
Erhan GÖK