Ne hale koydular bu memleketi
Dağları ovası düzü perişan
Çık sokağa hele dinle milleti
Yüz elli insandan yüzü perişan

Hele pahalılık kırdı yuları
Her gün fiyat artar kesilmez ardı
İşçi memur köylü şaşırdı kaldı
Emeklinin tadı tuzu perişan

Ne mektep var ne de mektebe giden
Kim okudu kim anladı harbiden
Hele yaz gelmeden daha şimdiden
Kışı zehir ettik yazı perişan

Beyler konuşuyor boşa bedava
Hakikatten uzak içi kof dava
Ne aile var ne mutlu bir yuva
Oğul u gelini kızı perişan

Her zaman güçlüden yana kanunlar
Nizam yok ölçü yok ne hak hukuk var
Ne tartı doğru ne verilen karar
Adaletin gören gözü perişan

İlimden irfandan yoksun ot olan
Kafası izanı aklı kıt olan
Ruhsuz düşüncesiz kemik et olan
Türk’ü Kürt’ü Rum’u Laz’ı perişan

Çalışmaz üretmez boş dua eder
Ne bilsin bu hale Mevla’mız ne der
Mustafa deyince zoruna gider
İnancın imanın özü perişan

Mustafa Deniz