HASRET DE YORULUR
Hasretde yorulur gönülden Irak
İçimde boğulan nefesti dostlar Közlerden ekildi gönlüme firak Yandığın nedendir demedi dostlar Zülfün kemendiyle sardı başımı Aşkıyla ağlayan sabır taşımı Kırık hasretinde koydu döşümü Çatladı bin parça dağıldı dostlar Gönül Hasretimdi göz yaşımdı o İçimdeki yanan ataşımdı o Sevincim pınarı hep düşümdü o Gözümden yağarken görmedi dostlar Hasrete kar yağdı nale aralar Silinmez izleri böyle yaralar Biri bitmeden ahh! Biri sıralar Ardında kalanı görmedi dostlar Belkide vebalin içinde gitti Belkide hasretin göçünde gitti Bilmedim mevsimin kaçında gitti İçimde yanarken görmedi dostlar Gözümü perdeler dağlar sıralar Ufkumun güneşi bulut karalar Bilmedim bu kadar onmaz yaralar Bağrıma taş ekti bıraktı dostlar. |
Kaleminize gönlünüze sağlık.