Kalbim!
"İnsan susunca
çocukluğu konuşmaya başlarmış..." gitgide çoğalıyor garlarda hoş geldini olmayan yolcuların gözlerindeki o hüzünlü bakışlar "g ö r e b i l i y o r u m !" her köşebaşına atılmış ortalığa saçılan sahipsiz bırakılmış acıların feryatlarını "d u y a b i l i y o r u m !" yaşamın zamansız büyümek zorunda bıraktığı çocukların bir yanının hep eksik kaldığını "h i s s e d e b i l i y o r u m !" binaenaleyh duygu ve düşüncenin örtüşmediği yitik bir çağı yaşamanın ızdırabı içindeyim... kalbim ağrıyor ’Anne’ seni çok özlüyorum!... |
bütün yalnızlıkların içinde aynı hüzün.
anne..