Yaşam Kavgası
Sönmeyen ateşler yakmışlar
Gönlümü ateşlere koymuşlar Kor olmuş şişler Dağlanıyorum, gönlüm yanıyor, canım değil Yollar uzuyor gidiyor Yolcuya sorsan yarısı olmuştur Durana hala uzak geliyor Yolda kalana, yolculuk sual edilmiyor Sert ,çelikten sinirlemiz bizim Umutlarımız, kuş tüyüne kafa tutuyor Dilimiz döndüğünce kelamımız Gönül gözümüz kadar yaşam kavgamız |