KAYIPOLAN HAYATLAR
Öyle çalkantılı ki zihnim
Fırtınalı denizleri kıskandırıyor Yüreğimin hoplamasına Volkanlar hayret ediyor İnanır mısın bilmem ama Neden diye soruyorum sürekli Neden geldin dünyaya Nedir seni eşsiz kılan Boşa koydum dolmuyor Doluya koydum almıyor İçime attım göğsüm çatlıyor Ne gücüm kaldı ne inancım Sorular soruluyor sürekli Kör düğüm boğazım Herkesin eli kolu uzun Bir bana mı uzanmıyor Atamadım ölü toprağını üstümden Kir ve pas içindeyim Zımparadır kârı bunun Benim kendime hayrım yokken Gün be gün ölüyorum Çekiliyor damarlarımdan hayat suyu Yitip gitmeyi hiç bu kadar istememiştim Bu acımasızlıklar diyarından |