Meçhuliyete yazıyorum,
Belki diyorum
Pişmanlığa ilaç
Kaderin getirmediğini
Şans götürür
Ne biçim
Düşünceler bunlar
Yolunu mu
Şaşırdılar acaba
Yoksa
Bilmece mi çözüyor
Hayatın karmaşıklığı olmasın
Bu
Bir nevi,
Kördüğüm
Körlüğün yanında
Ya
Sağırlıkta varsa,
Açık olmaları da bir şey
İfade etmiyor
Zaten,
Ah
Bir ip bulsam da
Şu
Sözcükleri intihara sürüklesem
Neticesinde
Onlar rahat ben rahat
Özgürlük denen bir şey var
Aynen
O,
Kurtuluş belki
Kayıplarda saklı
Kuş uçmaz kervan geçmez
Diyarlarda
Arkasına
Hiç bakmayan
Göçmen kuşlar misali,
Eh
Be güzellik
Kim ister yalanın gerçek olmasını
Ben hariç,
Bu
Saçmalıklara bir son vermek gerek,
Umudun göz yaşı dökmesine
Dayanamam
Artık,
Bundan gayrı
Tek
Dileğim
Kapatsın çeşmenin vanasını...

* Berlin, 29.04.2021 *

Talat Özgen