Kırlangıçlar uçar serçe tünerdi
Fakirlik diz boyu geçim hünerdi
Felek sillesiyle yoksul denerdi
---Orağa gelmeyen arpalar biçtik
---Kokmuş pınarının suyundan içtik

Dağılır ovaya kekik kokusu
Harmanlıkta durur buğday sohusu
Aziz’in pınarı Kızıl yokuşu
---Baharı müjdeler kınalı dağlar
---Ufuktan ötesi sevdiğim çağlar

Buğdayı ektik de, ot bitti aman!
Bu yılda halimiz, yamandır yaman
Tandırlık evlerden yükselir duman
---Tandır ekmeğine sürdük çamanı
---Samanlıkta yostuk kesi, samanı

Bayramdan bayrama tebrik salınır
Evlek evlek biter bakla yolunur
Çec ortada iken haklar alınır!
---Bekçisi berberi üşüşür hemen
---“Bu da neyin nesi?” sakın ha demen!

Hasır serdik aleçikte tabana
Çayır biçtik masat çaldık tırpana
Bel bağladık tek demirli sabana
---İğde çiçeğinde kağnı tozum var
---Beri gel sevgili bir çift sözüm var

Öksüz kaldı yazı yaban bağımız
Göçtüler sevenler kaldı sağımız
İbret almaz oldu bundan çoğumuz
---Viran hanelerde baykuşlar öter
---Bu aymazlık bize ölümden beter

Kadir ACI, 27.04.2021, Kayseri.

SÖZLÜK

Evlek: Sulu tarlaların bölünmüş hali.
Çec: Savrulup samandan ayrılmış tahıl yığını.
Sohu: Yarma yapmada kullanılan buğdayın, kabuğunun soyulduğu oyuk taş, dibek.
Yosmak: Samanı istiflemek.
Aleçik/alaçık: Bağ ve bostanın içine veya ağaç dalları arasına çalı çırpıdan yapılan bekçi kulübesi.
Aba: Ana, anne.
Saban: toprağı kazarak alt üst etmeye, tarlayı ekebilecek duruma getirmeye yarayan demir bir ucu bulunan ve çift süren hayvanlarca çekilen bir tarım aracı Kaynak: Oxford Languages Sözlük
Hedik: Kaynatılmış buğday.