Aşk manevi sarhoşlugun adıdır Gözlerim hep uzaklarda
Ya bir vadide
Yada bir kanyondaki
Şelalede
Kainatın ışıkları
yanıp sönüyor
Geceye serpilen yıldızlar gibi
Ve Bütün limanlardaki gemilerin
Işıkları
Delicesine fırtınalar ile dans ediyor

Gecenin karanlıkları
buhrana döndükçe
iyice koyulaşıyor mehtabim

Alemlerin efendisi öfkeli hırçın
Bi o kadar da
rahmet ve merhametli

Bereketin taneleri yagarken saçlarıma süzüluyor yuregime
Bir damla nefes

Yalnızlıgın sogukluguyla ürperiyor hislerim
Sisli dünyamı hissediyorum
Titreyen ruhumda

Insanlıgın çarkında
kendinden habersizce dönüyor dünyam adeta

Tarifsiz bosluklarda yanan mumlarin titrek alevlerinde eriyor ruhhh ve aşk alemim

Dalga dalga perçem perçem
İc sessizliğim
Ve ben çaresizim
gözyaşlarımla dertleşirim

Kimsesizligimi sığdıramıyorum
Cumlelere onca kelimelere

Ve bir anda etkisi geçer
Maneviyatta kayboluşumun

Gece gibi yalnız
Koyu Kahvemi içerim
Yeniden hayatima doner
Kaldığım yerden devam ederim


SEVİLAY ALPASLAN