NİSAN YAĞMURU
NİSAN YAĞMURU
yanağımdan süzülüyor gözyaşlarım damla damla bir nisan yağmuru gibi sen gelince aklıma her zaman dalıyorum gidiyorum eski günlere gözlerin geliyor şirin aklıma daha çok ağlıyorum yüzün yansıyor duvarlara dokunmak istiyorum o güzel saçlarına kaybolup gidiyor hayal gibi karanlığa gömülüyorum aniden ışıkları sönüyor odamın sensiz dinliyorum şarkıları tek başıma yalnız odamda sensiz içiyorum sigaramı dudaklarımdan dökülüyor bir şarkı gönül pınarımdan sana yazdığım şiirleri okuyorum tek tek sen varmış gibi yanımda başını omzuma dayamış içimde acılar var kanayan yaram kabuk tutmuyor sensizlikte bak yine aklımdasın her an tutmak istiyorum ellerini öpmek istiyorum gözlerini sarılmak istiyorum sana yoksun be gülüm yoksun yine yalnızlığımla baş başayım işte bu gecede zaman geçmiyor sen diyorum sen neredesin şimdi aylardan nisan yağmur yağıyor dışar da ıslanmak istiyorum yürüyorum sesiz ve sakin şimdi koca İstanbul sen yoksun yanımda boş geçiyor gecelerim gündüzlerim nefes alamıyorum boğuluyorum yokluğuna alışmak zor geliyor bu koca şehirde tek başına senle gezdiğimiz yerlere gidiyorum adım izlerini arıyorum her yerde gözlerimle birlikte dinlediğimiz aşk şarkıları çalıyor her kafe de barda sen geliyorsun aklıma sırılsıklam olmuş halimle dolanıyorum caddelerde seni bulurum diye bir umut var içimde hiç bir zaman sönmeyen bir gün kavuşacağım sana bunu bilerek yaşıyorum bekletme gel artık bu deli sensiz olmaz gülüm ömür dediğin gelip geçiyor baharı yaşamak dururken nedendir bu kışlar herkes yanar ben donarım hasret rüzgarlarında |