Kanattın içimdeki kuşları
yanıtlar bekliyorum
en yakın dost görünenden vicdanlarına bıraktım kalbimdeki tapulu hakkaniyetleri... nasıl yürümüş geceye aklım barıştan yanaydı ah kırılmış bu taşlar yıkıldı duvarlar ve bir çocuk ağlıyor içimde sarılmış kalın çınar gövdesine... sende kalsın onlar ben vazgeçtim yok saydın zaten sen ne zaman böyle oldun anlamadım hangi dikenlerin arasında unutmaya çalıştıkça batıyorsun yüreğime yalnız olmadığını biliyorum söyle kiminle... bir şehir dolu elalem konvoyunu terk ediyorum kolay olmasa da taşımaktan yoruldum yargılayan suçlayan elimdeki kırmızı mumla ne varsa şehirleri yakıyorum... biliyorum bedelsiz değilmiş doğruluk hiç acı hissetmiyor kalp kanattın içimdeki kuşları sessiz renksiz kimsesiz mezarlığına gömebilirsin artık.... 18-04-2021 |
çok güzel şiir yazıyormsunuz