BOSTAN KORKULUĞUBüyük ayçiçeği tarlasında bir korkuluğum Saçlarım arpa sapından elli model kavuğum Kumaştan çeketim var kadifeden pantolonum Şu koskoca tarlada yapayalnız bir çocuğum Gece olur korkarım zifir karanlıklarında Bir soğuk çıkar üşürüm gecenin ayazında Sabahadek aşina bir ses çınlar kulağımda Aç kurtlar uluşur karşı dağların yamacında Sabah adam sınıp kaçar benden aptal kargalar Öğlen oldumu güneş tepemde kavurur yakar Akşamlar yok mu ah...! o olmaz olası akşamlar! Taşa tutarlar beni okuldan dönen çocuklar Vaktim geldi gideceğimhasat toplandığında Çok şey öğrendim geçip giden bu zamanda Sorumluluğun var yaşarken her vakit her anda Bir tarlanın bostan korkuluğu bile olsanda |
İnsanın kendisini tanımsa ve yeteneklerinin farkında olması, sanatına da yansır elbet.
Yorumlarınızdan şiirinize ulaştım.
Yeni yazı ve şiirlerinizi okumak dileğiyle,
başarılar.