Hergün bir çocuk ölürken türlü ideolojiler uğruna, yatağında rahat yatan sessiz zalimler, sessiz kaldığınız hergün kendi çocuklarınızın mezarını kaldığınızı unutmamanız ve hiçbir şey gelmiyorsa bile en azından sesinizi çıkarmanız ümidiyle...

Üzülmeyin doğunun güneş yüzlü çocukları
Sizler içinde birer kadeh kaldırdık
Kurtulun diye ölümlerden

Elleriniz kan kokuyor diye tutamadık
Saramadık yaranızı  bizden değilsiniz diye
Üzülmeyin asyanın çekik gözlü melekleri
Sokaklarda pankartlar açtık
Kurtulun diye vahşetlerden

Kiminiz asyada kiminiz orta doğuda
Bir meseleye kurban giderken
Kendimizi hazırladık ve yemin ettik
Mehti gelecek ve biz koşacağız sizlere
Dayanın çocuklar
En azından mehdi gelene kadar

Açlıktan ölen bitter çocuklarım
Vahşete kurban giden asyalı
doğulu, güneyli, balkanlı çocuklarım
Ve katline engel olamadığım bütün
Çocuklarım
Sizleri düşlediğim geceler uykularım
Bölündü
Kahroldum, koşamadım, ölemedim
Özür dilerim

O yüzden
İlk benim yüzüme tükür diyeceğim
Mehdi gelirse şayet
İlk bana tükür
Bildim gördüm yaşadım
Koşamadım diye

Sonra sessiz kalan herkesin
Yüzüne tükür
Tükür Allah aşkına