Kızılyokuşunu indim hızlıca
Öziçinde bir kız gördüm nazlıca
Yazı yaban yolları var tozluca
Yaylasında körpe kuzuyu sevdim

Ağyokuştan geçemedi arabam
Tandır ekmeğini pişirdi abam
Çece saplayıp ta seyrettim yabam
Komşum Müz’emmi’min* tazıyı sevdim

Paşayatağına gölgeler düştü
Babamın hasreti bağrımı deşti
Madem bir ayrılık ölüme eşti
Yoksulluk beratım ‘yazıyı’ sevdim

Kaysağından bir su akar Delice
Yarasalar mekânıdır Ellice
Deynek kestim deresinden hallice
Kağnı gıcırtısı, mazıyı sevdim

Türkmen yurdu derler Kışla’yı gezdim
Yığın diplerinde kar’üzüm ezdim
Mercimek yolmanın destanın yazdım
Geçen günlerimi, maziyi sevdim

Biter mi Firazi hiç saya saya?
Dizersem yol olur Dünya’dan Ay’a
Hatırla geçmişi gez doya doya
Pulluğun peşinde cızıyı sevdim


Kadir ACI, 13.04.2021, Kayseri.

* ‘Muzaffer Emmi’ demek