KERPİÇ EVLER..
Eski kerpiç bir evde doğmuşum
Sıcacık anamın ninnilerinde büyüdüm Ocağında pişirirdi aşını Kamışla örtülmüş toprak damında Ne zaman bahar yağmurları düşse Ak ak mantarlar biterdi.. Huzur, bereket, mutluluk, insanlık vardı Bembeyaz badana kokusunda Yağmurlarda akan damlar altında Fakirlik diye şehirlere özenirdik O evleri kaderine terk ettik Bize hepten küstüler Nankörlüğümüze kızarak sineye çekildiler Sessizce yıkılıp gittiler... Şehirler üşüttü bizi Devasa beton yığınlarında demir kokusu Unuttuk mis kokulu toprakları Hastalıklar eksilmedi tende Yaşamın yarısında yarım insan olduk Geç olsa da anladık Kerpiç evlerin kadir ve kıymetini Ömrün son durağında vakit sondu Geri dönemedik Ruhu ruhumuz kerpiç evlere ... Zafer Direniş ... Karabulut Tablo: Değerli ressam, kıymetli hocamız Mehmet Emin Kayserili hocamıza aittir. Kendisine teşekkürlerimle... |
çocukluk hayallerimizi yok etmelerine mâni olamadık
eski durmalarına bile izin veremedik şehircilik ve avrupa birliğine girme arzuları yüzünden.
Ne garip oldu eskiden köylüler
şehirlilere özenirdi kendini fakir görürdü şimdi şehirliler kendini fakir köylüyü çok zengin görür hale geldi..dünya ne garip herşey tersine dönüyor ...
Yüreğinize sağlık hocam kalın sağlıcakla..