Geçmişe çağrı...!
Geçmişe çağrı....!
..... Bir zamanlar dı.. Öyle bir zamandıkı. Hiç bitmiyceklerle doluydu.. Hiç son yoktu. Hiç ama hiç bir şey di herşey. Ne biçimlenişti o. Dünya öyle bir yerdiki. Kurgular tam sevecenlikti.. Neden biçimselliklerin doğurgalıklarını anlıyamadık. Ne harika hayaller süslerdi bizi. Ne güzeldi yaşam. Bir gün son bulacağını nerden bilecektimki. Nerden bilecektim insanın insanı öldüreceğini. Denizin boğup ateşin yakacağını. Neden ağlıyacaktımki güzel dünyada. Neden gülmiyecektimki. Herşey harukuladeydi. Anladımki küçuk beynim küçük dünyamdaydı. Ben çocuktum. Çocuklar dünyalarını kendileri kurarlardı. Nasıl anlıycaktım kalleş olduğunu dünyanın. Hiçlikler doluymuş dünya meğer.. Bu yaşa gelince anladım. Burhanettin Yazici... |