Oysa...Gönlümün ucu gibi yanık şehirde gezdim Ki içimdeki yanıklar yangına dönüştü Kapladıkça yaralarım içimi Kanadı şehrin sokaklarına damladı Ne kaldırımlarda kanları silebildim Ne de bu ahir ömrümde Gönül bahçeme çiçekler dikebildim Oysa Sonsuza kadar sürmezdi bilirim Ölüm çiçeğiyle son bulurdu Boyun bükülmez ömrümde Rabbime boyun büktüm Ne yaralarım kaldı gönlümde Ne de açmayan çiçeklerim kaldı hepsi açtı Mehmet Aluç |