KIRLANGIÇLAR
Telafisi olmayan bir hayatın
Yangınlarına düşmüşüz her birimiz Kimi var gibi kimi yok gibiyiz hepimiz Hangi dala konsa yüreğimiz Konduğu yerde ezilir gönüllerimiz Bir kırlangıcın gagasında Saklıdır sevgilerimiz... Aşk ki mevkisini aşmış dolaşıyor Diyarların ötesinde ki diyarlar da Kimi sevdaya hasret kimi yalnızlığına Ah deyip adını anıpta yanana bakın hele Döner durur kuşlar gibi gönül alemin de Sevdasından kül oluyor gönül meşalesi de Bir kırlangıcın yuvasın da saklı kalıyor Sevenlerin çaresizliği de... Kırlangıçların dili olsa da anlatsa herkese Yuvası topraktan olanın kalbi düşer ateşe Bir kuşun gagasında saklıdır derin endişe Kimi sevgiyle öter kimi kanadın daki hiçlikle Kim anlaya bilir ki bir kırlangıcın sevgisini de Kırlangıçlar ağlarsa ölürler... Ufuk Güney |